Hallo hersenen! Ik wilde deze video al eeuwen lang maken, maar ik was bang om afgewezen te worden. Oh, ironisch.. [Intro muziek] Gevoeligheid voor afwijzing is een enorm probleem voor veel van ons met ADHD, mijzelf inbegrepen. Maar voordat ik uitleg waarom, denk ik dat het belangrijk is om het verschil tussen de twee termen op te helderen "afwijzing gevoelige dysoforie," of RSD/RGD En "afwijzingsgevoeligheid," of RS/AG Afwijzing gevoelige dysforie is een term die nu veel te woord komt in de ADHD
gemeenschap Het was gecreëerd door Dr. William Dodson, wie het beschrijft als "... Een getriggerde, woordenloze emotionele pijn die optreed na een echt of waargenomen goedkeuring, liefde of respect." Dodson zegt dat RSD/RGD "de ene emotionele conditie exclusief tot ADHD" en hij raadt specifieke medicatie aan om het te behandelen. Maar als je je doctor over RSD/RGD vraagt hebben ze er waarschijnlijk nog niet van gehoord- Dat komt omdat het nog niet in de DSM staat en zelfs vanaf deze video konde
n niet ik of mijn team ook maar één wetenschappelijke studie er over vinden. Wat betekend dat, hoe veel het ook met veel mensen in de ADHD gemeenschap klikt, en hoe validerend het ook kan voelen om deze officieel klinkende term te hebben om te beschrijven wat we voelen, het nog steeds niet onderzocht is. Dat kan veranderen, en ik ben super nieuwsgierig om dit onderzoek te lezen als en wanneer het uitkomt. Dat betekend ondertussen niet dat de intense gevoeligheid voor afwijzing die wij voelen nie
t echt is. Geloof mij, het is echt. En dat is gevalideerd door onderzoek. Het is zelfs zo dat, "Afwijzingsgevoeligheid" of - "de nijging om nerveus te verwachten, afwachtend waar te nemen en intens te reageren op afwijzing" genoemd is in verschillende onderzoekken in relatie tot ADHD. RS is niet exclusief tot ADHD - Het is eigenlijk geassocieerd met vele psychiatrische condities waaronder sociale nervositeit, borderline persoonlijkheidsstoornis en lichaamsdysmorfie. Maar onderzoeken hebben laten
zien dat het veelvoorkomend is in ADHD. In ADHD lijkt het te zijn omdat onze hersenen vaak moeite hebben met het reguleren van emoties in het algemeen. Daar kan je meer over leren in deze video. En dat veel van ons een lange geschiedenis hebben van herhaalde gevallen van echte afwijzing. Één studie zegt, "Kinderen en adolescenten met ADHD worden lager gerangschikt op sociale voorkeur, en zijn minder gewaardeerd, zijn vaker afgewezen en worden sneller als "niet-vrienden" gestempeld door hun geli
jken, en hebben minder wederkerige vrienden." Tot 70% van deze kinderen met ADHD lopen het risico om geen hechte vrienden te hebben wanneer ze naar groep 4 of 5 gaan. Ik was zo'n kind. Ik bracht als kind een boek met mij mee waar ik ook ging, omdat ik wist dat ik niet zou worden betrokken door mijn klasgenootjes vanaf het moment dat ik kon lezen. De eerste keer dat ik een jongen leuk vondt had ik al mijn zakgeld gespaard, om voor hem een enorm chocolade hart te kopen voor Valentijn's dag, Om het
dan maar op zijn bureau te laten en weg te rennen. Hij heeft nooit geweten dat het van mij was. De eerste paar keer dat iemand hun relatie met mij beëindige, omdat mijn beste vrienden met hem uitging achter mijn rug om, was het zo pijnlijk dat ik leerde om mijn vrienden niet te vertrouwen. En om uit te vogelen wat jongens wilde en het hun te geven, zelfs wanneer dat ten kosten ging van mijn eigen wensen, zodat ze geen reden hadden om mij te verlaten. En ik ben altijd "te gevoelig" genoemd. Mijn
gevoeligheid voor afwijzing is zo intens dat zelfs waargenomen afwijzing, zoals wanneer ik een stukje criteria kreeg van een baas, Ik meteen in huilen uit barste en dingen zei die soms eindigde in échte afwijzing - zoals ontslagen worden. Afwijzingsgevoeligheid is heel echt en heel pijnlijk. Caroline Maguire wie schreef "Waarom wilt niemand met mij spelen," legt uit: Iets gebeurd en het voelt enorm. Het voelt alsof je hart in je borstkast bonst. Het maakt niet uit wat er was gebeurd, het maakt
uit hoe intens het voor jou voelt. Omdat wij gevoeliger zijn voor afwijzing gaat ons lichaam sneller over in fight, flight of freeze. Ons lichaam en onze hersenen hebben dit oeroud alarm systeem. Het denkt letterlijk dat een sabeltand tijger er aan komt om ons op te eten. We eindigen in deze defensieve houding omdat onze hersenen denken dat er een bedreiging is. Het probleem is dat het vreselijk voelt, dus gaan we over op mensen het naar hun zin maken. We worden bang om iemand te vragen om iets
te doen. We houden ons terug - we vragen niet voor die opslag. We nodigen die persoon niet uit omdat we bang zijn dat ze 'nee' zeggen. Maar we lopen van alles mis. We missen de opslag, onze relatie en het uitgaan. In plaats van mislopen kunnen we handvaten gebruiken om ons door de situatie te navigeren. Caroline heeft één zo'n handvat gemaakt om ons te helpen. De 4 R's. Eerst, herken (recognise) waar we emotioneel zijn. Hoe meer emoties hoog gaan, hoe meer onze cognitieve functies naar beneden
gaan. Strategieën die op dit punt logisch zouden zijn in de intensiteit meter zijn misschien hier niet te doen. De eerste stap die ze aanraad is om een algemeen idee te krijgen van de intensiteit van onze emoties in dit moment. Één manier om dat te doen is om met je lichaam te checken. Zijn je vuisten gebald, je tanden geknarst en voelt je buik strak? Vecht je tranen weg, voelt je gezicht warm? Voor sommige van ons zijn deze gebaren de modus operandi maar hoe meer en intenser ze zijn is over het
algemeen gelijk aan hoe onze emoties zijn. Zodra we een idee hebben van waar we staan op de intensiteitsmeter kunnen we reageren met een strategie die voor ons, op dat niveau logisch is. Omdat iedereen z'n strategie en wat voor hen werkt verschillend is hebben we het in 3 basis categorieën verwerkt. Als je in het groen zit - wat betekend dat onze emoties op een normaal niveau van intensiteit zitten en wij helder denken - Is het een goed moment om de situaties aan te gaan waar afwijzing een moge
lijkheid is, of om voor jezelf te zorgen te oefenen, zodat we mentaal in een betere plek zijn voor wanneer onze triggers opspelen. Dus misschien gaan we van hier naar hier, in plaats van hier naar hier. Als we dan toch helder denken kunnen we ook proberen om eventuele problemen van voormalige gesprekken, waarbij emoties hoog waren, op te lossen. Of misschien hebben we wat schade aangericht welke wij moeten repareren. Als we in het geel zitten - wat betekend dat onze emoties hoog zitten maar we z
ijn nog in controle - Raadt Caroline strategieën aan welke bedoeld zijn om ons af te remmen zodat we kunnen blijven doorgaan. Misschien kunnen we voor verduidelijking vragen over datgene wat ons getriggerd heeft. "Wat bedoelde je daarmee?" Focus op onze ademhaling, tel tot 3 voordat je reageert, loop rond, aai de hond of drink wat thee. Het doel hier is om ons terug in het groen te krijgen - of op z'n minst om uit het rood te blijven. Wanneer we in het rood zitten - wat betekend dat onze emoties
zo hoog zitten dat we in de fight, flight of freeze modus komen - kunnen wij onze strategieën gebruiken welke ons veilig laten voelen. Maar onze cognitieve functies zijn nu zo laag dat deze strategieën goed geoefend moeten zijn. Voor mij is dat knuffelen met mijn hondje, of mediteren. De stappen onthouden tot een afkorting die ik ooit heb gehoord gaat het niet worden. Problemen oplossen gaat het ook niet worden. Zoals Caroline het zegt: "Wanneer wij in het rood zitten zijn wij niet bedoeld voor
menselijke consumptie." Pak de telefoon niet op, reageer niet op die e-mail, probeer niet om problemen op te lossen. Op z'n minst niet tot dat we weer in het geel zitten. Dit is moeilijk omdat onze hersenen nu erg overstuur zijn en er iets aan willen doen, maar er komt een punt van geen terugkeren wanneer we niet eens helder genoeg denken OM los te koppelen, dus het is een goed idee om dat te doen wanneer het nog kan. Het is niet altijd mogelijk om compleet los te koppelen, maar we kunnen vaak
op z'n minst dat éne onderwerp op wacht zetten. Terwijl wij onze go-to strategieën gebruiken om onze emotionele glitter tot rust te brengen, en onze hersenen er van te overtuigen dat wij niet in levensgevaar zijn. Dan, wanneer mogelijk - reflecteer & reframe. Dit stuk is super belangrijk voor twee redenen: Een, de eerste gedachtes die wij over een situatie hebben zijn vaak niet correct. Ze zijn vol van cognitieve ruis gebaseerd op vorige ervaringen, zoals emotioneel beredeneren. "Ik voel afgewez
en, daarvoor ben ik afgewezen." Of het persoonlijk maken. "Ze zeiden dat ze deze film niet wilden zien. Ze zullen MIJ wel niet moeten." En twee, omdat als wij geloven dat we zijn afgewezen zelfs als dat niet is, zijn wij veel sneller in het anticiperen, waarnemen en sterk reageren tot toekomistige afwijzing. En dat idee geloven is sneller gedaan wanneer wij gevoelig zijn voor afwijzing. Het is dus goed om expres andere opties en redenen te bedenken. Wat zijn de feiten? "We hebben iemand gevraagd
om dit weekend iets te doen en ze zeiden dat ze bezig waren." En nu denken wij dat dat is omdat ze niet met ons om willen gaan, en voelen we afgewezen. Oké; dat zou kunnen betekenen dat ze geen tijd met ons willen doorbrengen. Wat kan het nog meer betekenen? Miscchien waren ze daadwerkelijk bezig, of wilde zie die film niet zien. Misschien hadden ze wat tijd voor zichzelf nodig en waren ze niet comfortabel met het idee om dit te vragen. Vraag het ze, wanneer mogelijk. Vaak zijn dingen die wij a
ls afwijzing ervaren eigenlijk een conflict van behoeftes. En door het op die manier te bekijken kan ons in de toekomest helpen onthouden dat niet alles wat als afwijzing voelt, ook echt afwijzing is. Dit is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan en eist constante oefening. Als dit een probleem is voor jou is het misschien een goed idee om hier met een therapeut aan te werken. Dat doe ik nu ook. We hebben die ene specifieke situatie gevonden waarbij iets als afwijzing voelde, maar het eigenlijk
niets met afwijzing te maken had. Ze vertelde dat ik de term 'afwijzing' niet meer mocht gebruiken. Ik kon teleurgesteld zijn, maar ik werd niet afgewezen. Die kleine aanpassing hielp veel omdat het erg moeilijk was om de situatie te misinterpreteren als afwijzing wanneer ik dat woord niet mocht gebruiken. Ik ben ook bezig met zelf-validatie om wat schade van vroeger aan mijn zelfvertrouwen te herstellen. Er zijn ook CBT en DBT werkboeken die je op je eigen tempo kan doornemen. We hebben zelf ee
n uitprintbare referentie kaart voor je toolbox gemaatk! Draag het bij je of leg het waar je werkt om jezelf aan de 4 R's te herinneren en pas hierbij persoonlijke strategieën toe! Maar wat nou als er echt niemand met ons wilt spelen? We kunnen sociale skills leren om het risico van afwijzing in de toekomst te verminderen - Laat het ons weten als je hier geïnteresseerd in zou zijn. Caroline heeft aangeboden om terug te komen en ons hier over bij te leren. Enorme dank aan Caroline Maguire voor he
t creëren van deze tool met ons. Als je haar boek wilt lezen kan je het hier kopen, of meer er over lezen op haar website. Als je meer wilt leren over cognitieve storingen, dan heeft Dani Donovan een hele series er over gedaan. Ik zal hiervan een link delen in de comments. Bedankt aan al mijn Brain Advocates en al mijn Patreon Brains voor het mogelijk maken om onderwerpen als deze diep te onderzoeken. En voor mijn researchteam voor hun hulp en, serieus, elke professional met wie ik samen heb gew
erkt en gepraat over dit onderwerp in de laatste twee jaar. Like, subscribe, click all the things, talk about how you deal with rejection sensitivity, and I will see you next video. Bye Brains! [Outro Music]
Comments