Ouma het stadig met die bedrywige straat geloop, haar treë word met elke jaar swaarder. Toe sy op pad huis toe kom, het 'n dowwe geluid haar aandag getrek - 'n sagte geglimlag wat uit ' n nabygeleë stegie kom. Die nuuskierigheid het geprikkel, sy het die geluid gevolg en 'n klein, verswakte katjie ontdek wat tussen die vullis gehurk het. Ouma het sonder om te skroom die bibberende wese opgeskep en dit in haar verweerde hande te wieg. Die katjie se leë maag het gedreun, en sy het opgemerk hoe gie
rig hy die karige offer van kos wat sy gehad het, verslind. Dit was asof hy in dae nie geëet het nie, al was hy net 'n klein bolletjie pels. Dae het in weke verander, en die katjie het voor Ouma se oë gegroei. Maar sy het gou besef iets skort. Terwyl sy grootte ooreenstem met dié van 'n gewone kat, het sy eetlus voortgegaan om enige normale perke te oorskry. Desondanks het Ouma hom aanbid en hom met liefde oorlaai en na sy onversadigbare honger omgesien. Met verloop van tyd het die buurthonde di
e katjie se buitengewone gedrag begin opmerk. Hulle waaiende sterte het met omsigtigheid styf geword, en hulle het wyslik gekies om afstand te hou. Maar Ouma het verby sy eienaardighede gesien en sy sagte geaardheid gekoester en die band wat hulle gevorm het, waardeer. Twee jaar later, terwyl Ouma gereed gemaak het om boodskappe te doen, het 'n onverwagte gebeurtenis die rustigheid van haar huis verpletter. Gevangenes op vlug het skuiling in haar huis gesoek en ingebreek sonder om haar veilighei
d in ag te neem. Sonder dat hulle geweet het, het Ouma se kattemaat in die skaduwees geskuil en gewaak oor die huis wat hulle gedeel het. Terwyl die indringers deur haar besittings vroetel, het die kat hom vreesloos na hulle geloods, kloue losgemaak en tande ontbloot. 'n Hewige stryd het gevolg, wat die gevangenes onbevoeg gelaat het en nie kon beweeg nie. Die geluid van die gesukkel het deur die stil woonbuurt weergalm en die waaksame bure gewaarsku, wat dadelik nooddienste geskakel het. Kort d
aarna het die polisie opgedaag en die onbevoegde misdadigers ontdek en 'n moedige kat wat oor Ouma se huis wagstaan. Verbysterd het die beamptes aan Ouma verduidelik dat haar harige metgesel nie 'n gewone kat was nie, maar 'n wilde manul - 'n spesie wat bekend is vir sy kwaai en ongetemde natuur. Hulle het haar gewaarsku dat, terwyl sy saam met so 'n wese woon, sy haarself onwetend in gevaar gestel het. Soos die beamptes egter die band tussen die manul en Ouma waargeneem het, het hul perspektief
verskuif. Hulle het 'n diep verbintenis gesien wat op vertroue en liefde gebou is, 'n buitengewone geselskap wat die instinkte van die natuur trotseer het. Die beamptes het hulle verwonder oor die seldsame geval van 'n manul wat sulke lojaliteit en beskerming teenoor 'n mens toon.
Comments