The Real Story of Paris Hilton | This Is Paris Official Documentary

Hoe is het geluid? -Het geluid is goed. -Goed. Daar gaan we. Oké. Eén, twee, drie, dat is lekker. Dit is Paris. Paris Hilton. Paris. Dit is Paris. Hoeveel stemmen heb ik? Dat is wel goed. -Dat was je echte stem. -Dit is Paris Hilton. Dit is Paris Hilton. Nee, dit. -'Nee, dit.' -Dit is Paris Hilton. Paris Hilton. Dit is Paris Hilton. Paris Hilton is een nieuw soort beroemdheid, beroemd vanwege haar beroemdheid. Ze is de achterkleindochter van hotelmagnaat Conrad Hilton, model en favoriet bij de r

oddelbladen. -Paris. -Paris. Toe maar, meid. De Hilton-gekte heeft een hoogtepunt bereikt. Meer dan 13 miljoen mensen zagen haar serie The Simple Life. Dat is lekker. Paris Hilton is overal. Ze poetst haar Bentley, eet een burger van Carl's Jr. Amerika heeft Paris' merk omarmd. Het enige waar we het over hebben, is Paris' sekstape. Paris is een onweerstaanbare clou. Wauw, ze is het echt. Paris, hier zo. Maar wat doet ze dan? Ze is superverwend en arrogant. Wat doet ze? Je hebt het oude 'blond fe

estbeest'-imago gedumpt. En bent nu een grote zakenvrouw. Zeventien productlijnen. Je begint een hotelketen. Niet een Hilton, maar van jou. -Ja. -Dit zijn grote zaken. -Dat is lekker. -Dat is lekker. -Hartje. -Hartje. Je bent de populairste vrouwelijke dj ter wereld en krijgt één miljoen per optreden betaald. Is jouw leven nu alles wat je van het leven verwacht? Is er een hoger niveau? OKTOBER 2019 Oké. Schoenen. Diamond, kom hier, lieverd. Ik hou van jou. Toen ik met deze film begon, was ik iem

and die ik nu niet meer herken. Sinds dat we dit zijn gaan filmen, ben ik me veel meer gaan realiseren over mezelf. Ik ben nerveus. Ik tril. Het is moeilijk te eten, want mijn maag draait om. Het is iets heel persoonlijks en niet iets waar ik graag over praat. Het voelt alsof de hele wereld mij kent, doordat ik dit personage al zo lang speel. Mensen gaan altijd naar Walmart. -Waarom? Wat is Walmart? -Ik weet het niet. Verkopen ze muurdingen? Wat is het? Zei je dat echt? Dat ben ik niet. Niemand

weet wie ik ben. In mijn jeugd is er iets gebeurd dat niemand weet. Ik heb nog steeds nachtmerries. Ik zou een camera willen meenemen in mijn dromen en je laten zien hoe het is. Het is heel eng... En elke nacht maak ik het weer mee. Ik heb het meegemaakt en tot de dag van vandaag ben ik nog steeds getraumatiseerd. De enige manier om de nachtmerries te stoppen, is er iets aan te doen. ZES MAANDEN EERDER Oké, daar gaan we. Ik zal normaal doen. Sorry, ik ben zo gewend aan m'n personage dat het moei

lijk is normaal te doen. Ik word iemand anders als er een camera bij is. We rijden naar mijn opa's huis. Hij weet niet dat we aan het filmen zijn. Hij heeft geen idee. Hij haat camera's. Dat deel heb ik niet geërfd. O, Diamond. Ik hou van je. Wil je dat ik in de camera kijk -of langs de camera? -Net ernaast. Ik sta hier. Praat tegen mij. -Oké. -Oké, kunnen we... Terug, nog een keer. Loop normaal. Wat? Loop ik niet op een catwalk? Zo lief dat hij dit heeft neergezet. Deze foto's zijn klassiekers.

Dit is mijn opa, Barron, en zijn broer, Nicky Hilton, en mijn oma, Marilyn. Heb jij die gemaakt? Ja. O, mijn god. Mezelf volgeplakt met diamantjes. Dat ben ik met Nancy Reagan en mijn ouders. Mijn familie is erg conservatief. Deel zijn van deze familie geeft veel druk, een last op je schouders, want ik voel dat ik de naam eer aan moet doen. Wow. Kijk naar Paris. Lieverd, een kasjmieren trui. Mijn overgrootvader en mijn opa hebben een bizar imperium van hotels gecreëerd. Tijdens mijn jeugd waren

er nogal wat verwachtingen. Het was moeilijk gewoon mezelf te zijn. -Hoi, Stars. -Mijn bijnaam was Star. Waar ben je enthousiast over? Ik was zijn eerste baby... 24 DECEMBER 1990 Mijn vader filmde alles. Ik herinner me dat er altijd een camera bij was. Waarom sta ik hier alleen? -Ik was een klein meisje... -Kus het konijntje. ...met een vrije geest. Ik was toen nog niet getraumatiseerd. Nu een mooi gezicht. Een leuk gezicht. Als Paris kwam, deed ik altijd haar make-up. Vanaf jongs af aan werd e

r te veel op haar mooie uiterlijk gelet. TANTE VAN PARIS -Wil je een mooi gezicht zien? -Ja. Een lief gezicht? Dit is een lief gezicht. -En wat is jouw gezicht dan? -Een klein poepgezichtje. Vind je jezelf mooi? Nee, ik vind hem mooi. Je lijkt een beetje op je moeder. Mijn moeder en haar zussen waren kindactrices en -modellen. Dag, Tommy. Mijn oma was een alleenstaande moeder en mijn moeder was al model toen ze een baby was. Er zijn zo veel mooie kinderfoto's van haar. Hier is de oma. Mijn oma z

ag iets in mij... -Actie. -Hoi, Susan. O, mijn god. Hoi, lieverd. ...en gaf me het gevoel dat ik kon zijn wie ik wilde zijn. Pardon, bent u die beroemde actrice? Wat is uw naam? Paula Abdul. Bo Derek? Of is dat Paris Hilton? Beter dan al die anderen. 8 DECEMBER 1990 -Hier is een korte. -Ik wil deze erin doen. Ik wil deze niet. Maar mijn moeder wilde me niet in de modellen- of acteerwereld. Ik denk dat ze voor mij wat anders wilde. Pak deze spullen niet, want deze zijn van mij. Maar ik ga ze late

n scannen. Nee, deze zijn van mij. PARIS' MOEDER Dat is lief. Ben ik hier 11? Negen. Hier begon je te lopen. Dit was je eerste verjaardag. En weet je hoe ik wist dat je praatte? Wij zeiden: 'Paris, wie is de president van Amerika?' -Weet je nog wat je zei? -Ik was één. -Denk je dat ik me dat herinner? -'Bushy George.' Mijn ouders zijn al sinds hun 15e samen. Mijn moeder was 19 toen ze mij kreeg. We hielden van Parijs en wilden een unieke naam en we keken naar haar en zeiden: 'Dit is Paris.' Rick

is erg op zichzelf en ik denk niet dat hij zich prettig voelde bij een interview, om het leven uit te leggen van hem of van zijn familie. De Hilton-familie heeft acht kinderen. De eerste vijf hebben miljoenen dollars. En de drie jongsten hebben dat niet. Hier zijn we op de nieuwe Staircase-locatie. Mijn man en ik werkten gewoon. -Hallo, lieverd. -Hoi. Mijn moeder wilde dat mijn zus en ik kleine prinsesjes waren. In mijn jeugd ging ik naar katholieke scholen. Ik herinner het me. Mijn moeder heef

t me altijd geleerd heel netjes te zijn, op mezelf en altijd te doen alsof alles perfect was. Mijn moeder wilde gewoon dat ik een Hilton werd en ik wilde gewoon Paris zijn. Alpha, Beta, Charlie, take één. Mag ik eerst zeggen PARIS' ZUS dat ik dit soort interviews nooit geef? In de laatste 20 jaar heb ik ervoor gekozen er niet echt aan mee te doen. Maar om ervoor te zorgen dat dit echt is, authentiek, is er niemand in de wereld die haar beter kent dan ik. Het is grappig, want haar merk is veel gl

amoureuzer dan zij is. Zij is een meid die het leuk vindt een plakboek te maken thuis met haar honden en kliekjes te eten. Ja. Ze klinkt als Homer Simpson. Nee, ze is heel normaal. -We moeten gaan. -Ik weet het. Doe het voor de dieren. -Tanden poetsen. -Ik wil niet laat zijn. Laat zijn is het normaalste ter wereld voor me. Ik snap niet dat wij familie zijn. -Dag, jongens. Ik hou van jullie. -Dag. -Geen vierkantje. -Dag, jongens. Ik heb geen vierkant, dus ik breng deze... -Paris is verslaafd aan

drama. -Nee. Ga. Ik ga niet zonder zonnebril. Dat kan niet. Je gaat naar een dierenbanket. Ja, maar ik heb hem nodig. -Je hebt hem niet nodig. -Wel. Hij ligt op de tafel. Alsjeblieft? Het moet altijd snel en het huis uit gaan en de telefoon kwijt zijn en terugrennen voor de laptop. Er is altijd een vorm van drama. -Ik ga naar de auto. -Ik zweer het. Hij ligt op het aanrecht. God. Het is die tas. Mijn prachtige zussen onderweg naar het goede doel Animal Haven. Ik kan niet doen alsof ik lach, want

je bent vervelend. We gaan. Nou heb je het verpest. PARIS' SCHOONZUS Sorry, ik ben een beetje te laat, maar... -Ben je boos op me? -Ja. Ik ben bang. Sorry. Het is onbeleefd. Ik weet het. Ik verontschuldig me. Niet vechten, jongens. Ik ga niet filmen als we vechten. -Toen we opgroeiden, waren we anders. -Laat los. Ik was absoluut meisjesachtiger. Ik hield ervan in mijn moeders kast te duiken en met haar kleren en schoenen te spelen, maar Paris was meer een wildebras. Ga je naar de golfbaan? Ze d

oet zich voor als een seksbom, maar vanbinnen is ze eigenlijk een jongen. Ben je zo gekleed vanavond? -Het ziet er goed uit. -Ik draag je broek, pap. Zij en mijn vader deden altijd leuke, vreemde, aan dieren gerelateerde dingen. Ik wist dat ze hier zouden zijn bij de pinguïns. Ik ga er één vangen. Hij vindt het leuk. Die andere willen weten wat dat is. Ze spaarde haar geld om apen te kopen, slangen, fretten, van alles, en ze heeft zelfs een keer de slang losgelaten in het Waldorf. Heeft ze verte

ld dat ze een geit had? Een geit als huisdier, verborgen op de tennisbaan van mijn opa? Of het aapje dat ontsnapte en aan de kroonluchter hing? Dames, zo samen. Samen op deze manier. Deze kat houdt niet van honden. Ze is zo lief, ze is zo leuk, maar ze heeft veel meegemaakt. We vinden het geweldig dat je je roem gebruikt om dieren te helpen. Ik hou meer van dieren dan van mensen. -Oké. -Ja. Ze zeggen dat bij trauma je brein het kan vergeten, maar het lichaam vergeet 't nooit. En het zit vast in

je. En het kan er altijd uit komen. Ik wil geen 30 tassen meenemen. Dat is gestoord. BESTE VRIENDIN EN FOTOGRAFE Dat zeg je al zo lang ik je ken. Je blijft het doen. -Ik ga veranderen. -Ja, vast. -Nee. -Nee. Ik kan hier iets kleins plaatsen. -Wanneer ga je? -Vanavond. In mijn leven heb ik nooit teruggekeken naar het verleden. Ik heb altijd naar de toekomst gekeken, mijn bedrijf opbouwen en mijn eigen merk creëren. Ik heb 19 productlijnen. Huidverzorging, make-up, elk type product dat je kunt bed

enken. Ik heb voor bijna drie miljard dollar aan parfum verkocht. Ik reis meer dan 250 dagen per jaar over de hele wereld. -We moeten over 30 minuten gaan. -Oké. Deze hoeven niet allemaal mee. Ik moet weten waar ik naartoe ga. Korea, Londen, Parijs, Monaco, Genève. -Monaco, Kopenhagen. -Zwitserland. -Kopenhagen? -Gaat ze naar Kopenhagen? Wat? Allerlei merken sturen me continu kleren, omdat ze willen dat ik over hen post, in een andere outfit om de paar uur. Dat hoort bij influencer zijn. Ik ben

nooit met hetzelfde gefotografeerd. Een half uur om dit allemaal in te pakken. Nee. Nee. En ik heb een zonnebril nodig bij elke outfit, en tassen. Niet eens aan gedacht. Ik moet elke dag autorijden en ik heb alleen jurken. Ik klink als een enorm verwend nest. Nee, ik heb echt alleen jurken. Hé. HUISMANAGER VAN PARIS -Nog vijf minuten. -Vijf minuten? Ik ben zo... Je gaat je vlucht echt missen. Je gaat de vlucht missen. -Hoe laat is de vlucht echt? -Om 11.00 uur. -Echt niet. -Ja. -Neem je me in de

maling? -Nee. Ik dacht dat het 11.45 was. Jullie liegen. -Ik zweer het. -Zweer je het? Ik weet wanneer je liegt. Jullie doen me dit altijd drie uur te vroeg aan. Zeg alsjeblieft dat het 11.45 is en dan ga ik. Ik ga ervandoor. Gaan we het halen? Laat deze tas niet los. Is dit nog een tas? O, mijn god. Nee, laat deze tas niet los, want... -Mijn geld. -Ja, je mag deze niet loslaten. -Oké. -Alsjeblieft. Laat die tas niet los. Ik hou van jullie. -Wens me succes. -Succes. HUIDVERZORGING SEOEL, ZUID-K

OREA Hartelijk dank. Ik wil twee vriendinnen begroeten. Ze zijn gekomen om me te zien. De blonde meid en die andere... Hoi. O, mijn god. Wat fijn. Je bent zo mooi. -Ik heb je gemist. -Wat fijn. Ik ben blij jullie meiden te zien. -Ik hou zo veel van je. -Ik ook van jou. Zeg het nog één keer. 'Tot de volgende keer' of 'tot morgen'. Ik zie jullie morgen. Ik hou van jullie. Ja. Die twee zijn zo lief. Ze hebben 30 uur gevlogen om hier te zijn. Zo lief. Mijn fans over de hele wereld noemden zichzelf d

e Little Hiltons. -Ik hou van mijn meiden. -We houden zo veel van je. Ja. Ik voel me minder alleen wanneer mijn Little Hiltons er zijn. O, man. Kijk eens wie we hier hebben. De rijke, stoere en zelfverzekerde bazin is geland in Korea. Wat is je bericht aan je fans? Hé, Sheeraz. Hoe is het? Ik ben zo blij hier te zijn. We maken er een toptijd van. De lancering van Paris Skincare. Ja. O, mijn god. O, mijn god. Geld... Ik hou van geld. Klaar voor de show? Hallo. Kom op, foto. Oké. -Oké. -Moet ik he

t doen, lieverd? -Ja. -Ja. Ik hou van je. Even wat ruimte maken, alstublieft. Iedereen gaat op de foto. Geen zorgen. Ik sta in principe al mijn hele leven voor de camera. Maar ik word ook nerveus, vooral als het een grote menigte mensen is. Hallo. Hoe gaat het met je? -Paris. -Kom in de roller derby. -Mogen we je zien skaten? -Ze zijn zo leuk. Als tiener droomde ik van paparazzi. -Dank je. -Ik eindig de avond met een mooie meid. -Zeker. -Dag. Fijne avond. Toen ik 18 was, ging ik naar clubs en fe

esten en werd ik gefotografeerd. In de roddelbladen van LA waren jij en je zus de hoofdkoppen. Waarom zijn mensen zo gefascineerd door jullie? Mensen vragen dit vaker. Ik weet 't niet. Ik leef gewoon mijn leven. Maar na The Simple Life werd de hoeveelheid paparazzi idioot. Hé. Hollywood TV. Hoe was de lunch? Ik heb de basis gelegd van een van de grootste paparazzi-bedrijven in de wereld over de rug van Paris Hilton. Ik had meer dan 100 jongens in LA, die allemaal hun brood verdienden aan Paris H

ilton. Voor één foto, toentertijd, kon het variëren van 50.000 tot een miljoen dollar. -Hoi. -Je ziet er prachtig uit. Als je weet dat je in één dag een miljoen dollar kunt verdienen, hoe is dat dan? Dat is oorlog. Wat? Fotografen vechten op de luchthaven van Istanboel. Paris staat ertussenin. -Help. -Laat haar binnen. Soms stapte ik gewoon in de auto om alleen te zijn, te ademen en te denken: oké, ik heb het gehaald. En soms haalde ik mijn camera tevoorschijn en ging ik hen filmen. 'Vind je dit

leuk? Hoe dit voelt?' -Kijk naar de paparazzi naast ons. -In de auto? -Dag. -Gestoord. Dat was voor mijn gevoel 't hoogtepunt. Mag ik op de foto met je? -Dank je. Ik hou van je hond. -Dank je. Paris is die beweging echt begonnen dat de paparazzi elke beweging van je volgen. Ik zou hier vandaag niet zijn zonder haar begin in de reality-wereld en dat ze me heeft geïntroduceerd. -Hoe gaat het? -Goed. Dank je. -Jij en Kim zien er top uit. -We houden van je. Het beste advies dat ze me ooit had kunne

n geven, was naar haar te kijken. -Paris. -Paris. Ook al was het hectisch en non-stop. -Hoi. -Hoi. Ik was ook dol op de aandacht. Ik hou van je. En de liefde. Het voelde als liefde. -Ik hou van je. -Ik hou van je. Uiteindelijk besloot ik dat ik geen realityster wilde zijn. Ik wilde me richten op mijn bedrijf. Toen heb ik besloten volledige controle te willen hebben over mijn imago. Ik herinner me, rond 2004, dat ze haar camera pakte en een foto maakte van zichzelf. Ik wist niet wat een selfie wa

s. Alle dingen die mensen tegenwoordig doen met sociale media... De eerste persoon was Paris Hilton. Iedereen zegt dat ik de originele influencer ben, maar soms voelt het alsof ik heb geholpen een monster te creëren. Dit is heel vreemd. Wat gebeurt er? -Goede knuffel. -Krijgen we spulletjes? Volgens mij wel. Mag ik je schouder vasthouden? Dank je, schat. -Dank je. -Zo leuk om je te ontmoeten. Prachtig. Wat komt er nu? En drie, twee, één. Haar en make-up, klaar om 8.00 uur. Klaar om 8.00 uur. Ja?

We brengen je naar bed. Ga slapen. Haar en make-up, klaar om 8.00 uur. God. Hoe laat is het? Het is echt heel laat om nu naar bed te gaan. Ik kan niet klaar zijn om 8.00 uur. 'Fris wakker worden.' Ja. In mijn dromen. Ik word nooit fris wakker. Ik ben zo moe. Zo vermoeiend. Ik ben gewoon letterlijk... Mijn gedachten bekijken wat de komende maanden zullen zijn en het is non-stop. Ik reis de hele wereld rond en zie niets behalve hotelkamers, clubs, winkels. Ik weet soms niet eens wie ik ben. Ik la

at altijd min of meer het perfecte plaatje zien van een gelukkig leven. Ik had een plan en creëerde toen een merk en een imago en een personage en sindsdien zit ik vast aan haar. En zo was ik vroeger niet. Ik heb het koud. Waar is mijn deken? Ik slaap ontzettend slecht. Ik ben bang om naar bed te gaan. Nee, ja. Eindelijk. Ik heb een altijd terugkerende nachtmerrie... Wat ik ook doe. Ik lig in bed en er komen twee mensen op mijn kamer en zeggen: 'Moet dit op de makkelijke of de moeilijke manier?'

Ik probeer te vluchten. Ik heb zo'n drie uur geslapen. De nachtmerrie voelde zo echt. Ik schreeuwde en huilde en riep om hulp. En... En ik rende. Ik heb er vandaag over nagedacht. Ik ken niet veel oprechte mensen naast mijn fans zoals Paulina en Alex. Als ze met me praten, is het alsof... Zelfs mijn echte vrienden zeggen dat niet. Zorgen ze voor je? Zorgen ze voor me? Wat bedoel je? Is dat genoeg? Nee. -Wanneer ga je? -Vanavond. Hoelang ben je hier geweest? 72 uur? -Is het donderdag? -Ja. Je ze

i dat je naar bed ging. Ik werd wakker en zag je nog steeds op Instagram om 6.00 uur. En je hebt niet geslapen. -Ik kan niet slapen. -Waarom? Mijn hoofd stopt niet. Je hebt een vakantie nodig. En ik zeg dit al 15 jaar lang. En je hebt nooit geluisterd. -Ik ben niet op vakantie geweest... -Ga naar Hawaï zonder telefoon... -Natuurlijk. -...en ga gewoon chillen. -Dat kan ik niet. -Waarom? Omdat 't te druk is. Ik ben niet op vakantie geweest... Omdat je alles wilt -en geen geld weigert. -Zo erg ben

ik niet. Ik hou er gewoon van om geld te verdienen. Soms ben ik iets te hard voor haar. Maar ik moet zo wel zijn, want er zijn veel jaknikkers en hielenlikkers om haar heen. Dus ik vertel haar de waarheid. Laat je je kamer zien? Ja, ik wil je kamer zien. Neem je ooit kinderen, denk je? Ik dacht dat ik er eentje wilde. Maar elke keer als ik hier bij jullie ben, -word ik depressief. -Ik weet het. Het is niet voor iedereen. Je bent nooit de conventioneelste meid geweest. Nee. Maar ik wil niet... -D

ag. -Dag? Krijg ik een knuffel? Geef maar een grote knuffel. -Ik hou van je. -Ik ook van jou. -Ik hou van je, Lily Grace. -Ik ook van jou. Dag, lieverd. Veel plezier. Ze zijn zo lief en het is zo leuk. Je mag alles herbeleven wat je hebt gedaan. -'s Ochtends tekenfilms kijken. -Dat doe ik nog. Cornflakes eten. Dat doe ik nog steeds, alleen. Ik heb niet echt medelijden met je, want als je kinderen wilt en een man, vind je wel een manier. Of je wilt het niet. Je denkt dat de maatschappij dat van j

e verwacht. Maar als je het niet echt wilt, is het veel verantwoordelijkheid. Ik wil die kans niet missen... -Ik weet het. -...om 't nooit te doen. -Ja. -Maar ik heb eitjes ingevroren. Ja, godzijdank. Ik wil eerst een meisje en ik noem haar London. Maar ik weet niet wanneer. Ik zal niet stoppen tot ik een miljard heb verdiend. Dan kan ik relaxen. Het klinkt gestoord. Ik wil me geen zorgen maken. Ik wil me nooit ergens zorgen om moeten maken. Ben je gelukkig? Soms. Je lijkt niet echt gelukkig. Ec

ht waar? Ik weet niet wat ik moet doen. Als je moet reizen, eigenlijk elke dag, is een relatie onderhouden, tenzij je wat krijgt met een jongen die je de hele dag volgt... Dan verlies ik het respect. -Direct. -Ze raken ontmand... Je moet een gelijke daten. -Maar ik heb... -Een gelijke kun je niet beheersen. -Je bent zo... -Dat vind ik niet leuk. -Omdat ik bang ben. -De definitie van waanzin is hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten. Ik doe continu hetzelfde. Je bent gestoord. Ik ben ni

et gestoord, maar... Ik weet het niet. Ik ben bang voor mensen. Vooral mannen. Een seksvideo met Paris en haar ex is vrijgegeven aan de media en circuleert op het internet. Dit alles zonder haar toestemming. Die seksvideo's zijn overal op internet. Wie heeft ze gezien? Ik heb ze gezien. Ze lijkt me een erg aardige jongedame. Dat was een privémoment met een tienermeid die niet goed bij haar hoofd was. Maar iedereen keek ernaar en lachte alsof het iets grappigs was. Wat een arme familie. Je dochte

r die een pornofilm maakt in een Marriott-hotel? Dat is... We woonden in een hotel waar de New York Daily News en de New York Post bij iedereen voor de deur lag, door de hele gang. Dus op dagen dat het een coverstory was, rende ik eerst de gang door om elke krant om te draaien, zodat ze 't niet hoefden te zien. Ik lag veel in bed. En had geen zin om de kinderen naar school te brengen. Om andere mensen te zien. Als 't vandaag zou gebeuren, zou het verhaal niet hetzelfde zijn. Maar ze maakten mij

de slechterik, alsof ik iets slechts had gedaan. Het was mijn eerste echte relatie. Achttien jaar. Ik was gewoon zo verliefd op hem en ik wilde hem gelukkig maken. Ik kan me herinneren hoe hij de camera tevoorschijn toverde. En hij zette me een beetje onder druk en zei: 'Je bent zo saai. 'Wil je dat ik iemand anders bel? 'Niemand zal het ooit zien.' Eerst noemden ze het verkrachting en niet haar keuze en dat je het wit om haar ogen niet kon zien. Ik heb een kleurenversie op trustfundgirls.com. J

e kunt zien dat het verliefde mensen zijn. Iedereen heeft seks en dit zijn twee verliefden die een leuke tijd hebben. Het was alsof je elektronisch verkracht werd. Hé. En mensen dachten dat het met opzet was, want er kwamen allerlei tapes naar boven en het werd de manier om beroemd te worden. Ik weet het niet. Ik had dat niet nodig. Ik had al een plan. Mijn oma noemde me altijd Grace Kelly of Marilyn Monroe en ik heb dat altijd voor haar waar willen maken. Dat was mijn droom. Hij zou uitkomen. E

n toen dat gebeurde, raakte ik dat allemaal kwijt. Een van haar grootste worstelingen is vertrouwen. Ze is al zo vaak belazerd. Dus ze vindt het heel moeilijk mensen te vertrouwen en toe te laten. JULI 2019 Spionagecamera's. Waarom doe je dit? Ik doe dit omdat ik een nieuwe vriend heb die hier is terwijl ik weg ben. Ik wil weten wat er gebeurt als ik er niet ben. Op de telefoon, zodat het live is. -Hoi, schat. -Hallo. Ja. PARIS' VRIEND -Welkom terug. -Hallo. Dank je. Oké. Het stopt niet. Je hebt

maar vier uur geslapen. Ja. Fijn dat je er bent. -Heb je tenminste gerust in het vliegtuig? -Nee. Waarom niet? Was je te opgewonden? Natuurlijk. Oké. Ik bel als ik er ben. Oké, lieverd. Wens me succes. Altijd. Ik leerde Aleks kennen in Miami, op Ultra Music Festival. Ik zag hem en vond hem aantrekkelijk. Hij is nu twee keer bij me in LA geweest. Wat een grote stap was voor mij, want na mijn laatste relatie was ik van plan de rest van mijn leven single te blijven. Maar ik wil nog niet samen in h

et openbaar gezien worden. Daar ben ik nog niet klaar voor. Mijn moeder. Hallo? Ben je twee straten verder? Hoe laat komt Kris? Shit. Het is nu 19.30 uur. Sms haar. Zeg gewoon: 'Ik loop een paar minuten achter, 'maar wil je graag zien.' -Oké. -Ik hou van je. Ik ook van jou. Mijn moeder doet alsof ik 12 ben, dus ik zal altijd een tiener blijven in mijn hoofd. Ze schrijft net. 'Kom hier, jongedame.' Het is mijn evenement, dus mensen wachten al anderhalf uur. Ik wil ze niet boos maken. Dank je, lie

verd. Hoe heet je? -Alexis. -Shit. Hoi, Alexis. Aangenaam, schat. -Aangenaam. -Paris? Gestrest? -Mijn moeder? -Hoi, lieverd. -Ja. -Je ziet er mooi uit. VRIENDIN VAN DE FAMILIE O, wat ruik je lekker. Hier een paar. Als ik haar vandaag bekijk... Links. Alle diamantjes, al die kostuums die ze mooi vindt. Het is net een Disney-kind. Maar toch is het net een schild of een masker. Ze is waarschijnlijk een van de slimste mensen die je ooit zult ontmoeten. Ze is buitengewoon briljant en het masker is om

soms dat domme typetje te spelen. Ik zou graag willen weten waar het vandaan komt. Ik ga een trucje doen. Vroeger dacht ik altijd dat ze dierenarts zou worden. 'Ik wil hondenarts worden, kattenarts, vogelarts.' Het was een enorm verschil, van 13 naar 15. Goedemorgen, allemaal. Vrolijke kerstavond. Goedemorgen, mam. Draai je eens om. Wat heb je? Kijk naar pap. -Dat is mooi. -Hier, pap. Toen mijn zus en ik tieners waren, zijn we verhuisd naar New York. Ik was de nieuwe op school. Ik werd veel gep

est. En de meiden gingen samenspannen tegen mij en waren gemeen. In New York is er de socialite-scene. Iedereen kende me. Mijn moeder liet ons etiquettelessen volgen. Dus ons werd aangeleerd hoe we debutanten moesten zijn. Het is zeer correct, zeer netjes, bijna net als een Stepford-vrouw. Ik vond het niet echt, niet natuurlijk. Ik mocht niet uitgaan of naar schoolfeestjes, omdat mijn ouders zo streng waren. Geen afspraakjes, geen make-up, geen dit, geen dat. Iedereen mocht later uit. Je moest v

roeg thuis zijn. 'Nee.' En uiteindelijk zei ze: 'ik doe wat ik wil.' In New York, 14, 15, 16, alles wat ik wilde dat ze niet deed, wilde zij wel doen. Ze wilde model worden en ik zei: 'Nee, 'dat is geen goede omgeving.' Ik vond Patricia Field en Betsey Johnson altijd geweldig. Het was als een modedroomwereld voor mij. Het roze haar, de glitters en de heel korte rokjes. Dat is hoe ik me kleedde. Ze kocht pruiken en kettingen met de tekst 'sexy'. 'Hot bitch.' Wat? Ik dacht: nee. Dit is te veel voo

r mij. Dit is gestoord. Toen kreeg ik een vals identiteitsbewijs. Ze was weg in de nacht. En mijn moeder was dan de hele nacht wakker en belde elke club en bedreigde ze. Ik werd gewoon verslaafd aan 't nachtleven. Ik voelde me geaccepteerd. Ik voelde me de koningin van de nacht. En dat is waar ik mezelf echt heb gevonden. Uiteindelijk heb ik haar op haar kamer opgesloten. Bang dat ze een verkrachter tegen zou komen of ontvoerd zou worden. Angst is voor mij het krachtigste gevoel dat er is. Angst

. Meer dan pijn, meer dan liefde, meer dan haat, meer dan leuk vinden, meer dan... Angst. En ik dacht: dit was de grootste fout ooit, hierheen verhuizen. Ik moet haar hier weghalen. Ik was een kind dat in New York woonde en naar de middelbare school ging. Het was duidelijk dat ik niet veel lessen bijwoonde. Maar ik denk dat mijn ouders bang waren en ze wilden niet dat hun reputatie geruïneerd zou worden, omdat Page Six al die verhalen schreef. Het voelde alsof ik gewoon werd weggestuurd, verstop

t. Het enige wat je wilt, is het beste voor je kind. Ik stuurde haar eerst naar een outdoor wildernisprogramma. Dit is voor tienerjongens en -meiden die een verandering nodig hebben van houding en richting. Er zijn heel veel scholen voor emotionele groei. De eerste plek was in niemandsland. We moesten andere kampen opbouwen. We waren de hele dag fysiek bezig. En ze waren continu aan het schreeuwen, net als in het leger. Dus fluisterde ik tegen een van de meiden: laten we hier vanavond weggaan. Z

e is ontsnapt. We renden door maïsvelden, door bergen. De jongens die in het kamp werkten, pakten ons en toen we terugkwamen, werden we voor iedereen verrot geslagen, om aan te geven dat dit gebeurt als je probeert weg te lopen. En toen stuurden ze me naar een andere plek, waar het ook een hel was en daar ben ik ook van weggelopen. Ze sprong een hele trap naar beneden. Ze sloten snelwegen af. Ze sloten de luchthaven af. Ik ben ontsnapt uit Ascent, Cascade, CEDU. Allemaal scholen voor emotionele

groei. Wij zaten continu te bedenken wat we nu konden doen. Moeten we naar de maan verhuizen? Wat doen we? 'Mag ik alsjeblieft naar huis? 'Ik heb genoeg meegemaakt. Ik ga nooit meer naar een club. 'Alsjeblieft? Ik wil niet terug. Je hebt geen idee.' Ze waren niet te overtuigen, wat ik ook zei. Dus ik vertrouwde ze niet. Ik vertrouwde niemand meer, zelfs niet mijn eigen familie. Zelfs nu nog vind ik het moeilijk om iemand toe te laten. -Comfortabel? -Ja. Ik ben bang dat ik niet het echte leven me

emaak. Een gezin te hebben en verliefd te zijn. Ik wil veranderen. MYKONOS, GRIEKENLAND Ja. Waar gaan we naartoe? Naar dat jacht? Ja, kapitein. Hoi, jongens. Ga. Ik zag dat gebeuren, maar de telefoon is veilig. De Duitser heeft de telefoon gered. Goed gedaan. Mijn laatste vakantie was waarschijnlijk toen ik 15 was, met de familie. Het is non-stop werk geweest en ik had het gevoel dat ik het nodig had dit voor mezelf te doen om niet gek te worden. Het is zo mooi. Het is Mykonos. Ik vind het hier

geweldig. Maar toch vind ik het moeilijk om te ontspannen. Telefoon. De zonsondergang op Mykonos is bizar mooi. Hartje. Ik heb een nieuwe app op mijn telefoon die vertelt hoeveel tijd je spendeert op sociale media. Normaal zit ik hier, op 16 uur en 19 minuten. Als je al die uren in je leven optelt, spendeer je letterlijk jaren, kijkend naar je telefoon. Dat is ongelooflijk. Dat is lief. Zo romantisch. Dat is het beste deel van het leven, verliefd worden en verliefd zijn. Het is het heerlijkste g

evoel dat er is en ik heb het al zo lang niet gevoeld. Soms voelt het alsof ik bijna gevoelloos ben geworden. Ik weet het niet. Met mijn laatste verloving was ik eerst gelukkig. Paris Hiltons vriend van twee jaar... -Ja. -...heeft een aanzoek gedaan met een -20 karaat gouden ring van $2 miljoen. -Vertel ons meer. Waarom is hij de ware? Hij is niet de eerste. Je hebt er wat geprobeerd. Wie niet? Ja, ik heb eindelijk mijn perfecte wederhelft gevonden. Van de buitenkant zag het eruit als het perfec

te koppel, omdat ik allemaal mooie, vrolijke foto's en citaten plaatste. Hilton heeft haar relatie met Chris Zylka beëindigd en daarmee ook hun verloving Maar diep vanbinnen voelde ik me opgesloten. Als je trouwt, word je gedwongen volwassen te worden. Ben je bang volwassen te worden? Daar ben ik bang voor. Ik weet dat ik volwassen ben. Ik weet het niet. Na die scholen verlies je je jeugd. Paris. Dames en heren, het feest gaat beginnen. Ja. We hebben Paris Hilton in de tent en we gaan beginnen.

Hoe gaat het, Los Angeles? Zijn jullie klaar voor een leuke tijd? Daar gaat-ie dan. Ik heb het gevoel dat ik 's avonds echt tot leven kom. Ik hou van muziek en van dansen op de tafel en plezier maken. Het voelt alsof ik alles aankan. Ik voel me zo vrij en gelukkig en energiek, alsof ik een dirigent ben van een heel orkest van mensen. Ik heb de touwtjes in handen en voel de liefde. Ik hou van jullie. Als ik draai, heb ik plezier. Dat is mijn tijd. Daar kan niks tegenop. Mensen zijn negatief en ze

ggen dat ik niet live dj. Hoe gaat het, Brazilië? BRAZILIË, 2012 Bij mijn eerste concert in Brazilië voor 30.000 mensen kwam een man op om het volume aan te passen en dat beeld ging viraal. Ze zeiden: 'Paris dj'de niet. Die man deed het.' Dus ik heb mezelf echt moeten bewijzen, helemaal als vrouw zijnde in deze industrie, want het is een jongenswereld. Ik ben eindelijk in België en nee, dit is niet een filter dat je niet kent. Dit is een masker dat ik heb gekregen. En ik sta op het punt naar Tom

orrowland te gaan. Ik speel daar op zondag. Even de kleur veranderen. Oké, het roze is het beste. Hoe dan ook, ik ben me nu aan het voorbereiden en ik zie jullie zondag bij mijn set op 't Smash The House-podium. ANTWERPEN, BELGIË Ik ben bang. Als dit wordt gewist... Ik heb deze set twee maanden geoefend. -Ik weet het. -Mijn hemel. O, nee. Ik denk dat het weg is. Het werkt. O, mijn god. Oké. We moeten over 17 minuten en 21 seconden weg zijn. Ik ben zo nerveus. Ik heb hier elke zomer willen komen.

Tomorrowland is het meest prestigieuze en het grootste festival ter wereld. Er is niets wat erop lijkt. Hier mogen spelen is... Ik kan het niet geloven. O, mijn god. Dank je wel. Ik? Waarom? -Ja, je bent... -Waarvoor? Omdat je heel behulpzaam bent en geduldig. -Dat is normaal, schat. -En ik ben een nachtmerrie om mee om te gaan. Jezus. Ze is een nachtmerrie. Ik hou van je. Het is oké. Ik hou ook van jou. We gaan dit doen. Ik heb het warm. Oké, kom op. Ik heb geen soundcheck gedaan. Ik kan het o

pzetten. Je weet niet eens hoe dat moet. Daar gaan we. Dit verandert de naam in 'Tomorrowland'. Oké. We zijn er. Wat is er? Waar is iedereen? Als je wilt, beginnen we. Laten we de pers doen. Dan hebben we dat gehad en dan kan ik door. Laat de computer niet vallen, want dan pleeg ik zelfmoord. Waar is de perskamer? We zijn live in de Tomorrowland-studio met Paris Hilton. Dit is Tomorrowland, One World Radio, en we verwelkomen Paris Hilton in de studio. Aangezien we 15 jaar Tomorrowland vieren, wa

t zou de 15-jarige Paris van Tomorrowland vinden? Ik ga al naar raves sinds mijn 15e. Dus de 15-jarige, die ik nog steeds ben, zou het geweldig vinden hier. -Helemaal overdonderd, toch? -Ja. -Dank je. -Veel plezier. Super, dank je. Gaaf masker. Drink water, alsjeblieft. Alsjeblieft. Nee. Maak me alsjeblieft niet gestrest. Ik ben al nerveus. Ik maak je niet gestrest, maar je bent vijf keer vertrokken. Ik heb negen interviews gegeven. Ja, daarna... Dat was een promotie. Nee, dat was een meid. Ze i

s een nieuwe artiest. En als je gelijk hebt, als ik nee zeg, hoef je 't niet te doen. -Ik kan geen nee zeggen. -Jawel. Dat had je beloofd. Nee, ik zit al 20 jaar in deze branche. Je doet meer voor hen. Niet doen, lieverd. Het maakt me niet uit of je mij promoot, maar het voelt alsof je meer voor hen doet dan voor mij. Ik heb je MacBook, oké? Ik heb mijn set niet eens in elkaar gezet, omdat ik de hele tijd ruzie heb gemaakt. We moeten naar het podium. Nu? Kom op. -Schat. -Het is niets. Hoe bedoel

je? Jezus Christus. Je kunt een laptop niet laten vallen voor een set. -Wat kan er gebeuren? -We moeten... Wat kan er gebeuren? Hij kan kapot. Doe hem niet dicht. Doe hem niet dicht. Hoe moet ik hem openhouden? Hoe? Kan iemand hem pakken die hem niet laat vallen? Dank je wel. Stop nou. Doe het zelf... Laat me. Doe dit niet voor mijn set. Aleks. Vertel hem dat hij moet chillen. Dit is stom. Ik speel op Tomorrowland. Hij moet gewoon chillen. Ik ben klaar met deze onzin. Ik draai over zes minuten.

Zo onzeker. -Mijn bril. -Hou op. Doe je dit echt voor mijn set? Oké, spreek dan nooit meer met me. Zeg hem dat hij moet chillen. Ik hou van je. Stop alsjeblieft. -Je houdt niet van me. -Ik smeek het je. Hou op. Aleks. Ik moet op over vier minuten. Alsjeblieft. Ik begin over drie minuten. Verpest de set niet. Mogen zijn armbanden eraf? Mogen zijn armbanden eraf? -Wat? -Mogen zijn armbanden eraf? Hij verpest mijn hele set. Oké, stop dan. Alsjeblieft. Ik ga huilen tijdens mijn set. Alsjeblieft. Je

zus. Het is al goed. -God. -Het is al goed. Mijn god. Ben je gestoord? Het grootste festival van m'n leven. Hoe gaat het, België? Daar gaan we dan. Hou op. Geef me nu een kus. Doe niet zo. -Het is jouw fout. -Mijn fout? Jij hebt dit gedaan. Verontschuldig je. Hou op. Blijf van me af. Geef me je armbanden. Ik wil hem weg hebben. Gooi hem eruit. -Echt? -Het is klaar. Kom op, we gaan. In het busje. Ja. Ik hou van jullie, Tomorrowland. Bedankt. Dag, Felicia. Veel te veel computers. Dit zijn niet all

emaal verschillende relaties. Maar elke keer als ik een nieuwe vriend heb, neem ik een nieuwe computer, omdat ze altijd inbreken op mijn computers. Of ze schreeuwen en bedreigen me: 'Geef nu je wachtwoord.' Eén avond was ik bij een ex-vriend en we kregen ruzie. Ik zat op de computer en negeerde hem, want ik voelde me ongemakkelijk. En hij pakte hem gewoon van me af en sloeg hem op de grond. Ik moet kijken of er nog meer zijn. Super. Ik heb mijn schuilplaats onthuld. Ik heb dit nooit gebruikt. Ik

koop dingen en dan worden ze hier neergelegd. En ik kan niets vinden, omdat niemand het uitzoekt. -Je hebt zo veel spullen. -Ja. En je zegt altijd tegen mij dat je een miljard moet verdienen. Daar doe je het voor. Ja, om het uit te geven. Dat is mijn levensdoel. Toen ik een tiener was, wilde ik altijd 100 miljoen verdienen. Ik dacht: als dat lukt, ben ik gelukkig. Als je je doel bereikt, wil je steeds meer en doorgaan. -En dan wat? -En dan zal ik gelukkig zijn. Ik ben nu soms gelukkig, maar het

is eenzaam. -Hoe zit het met Aleks? -Ik heb hem gezegd dat ik er nu niet klaar voor ben. Ik heb nog nooit iemand zijn armbanden afgerukt op een muziekfestival. Dat is een van de gemeenste dingen ooit, hun artiestenband afpakken. Maar ik was het zat. Een persoon kan maar zo veel verdragen. Iets of iemand die me probeert te beheersen, heeft geen plek in mijn leven. Ze is een prachtig mens en een goede meid en ik geloof dat alles wat ze heeft meegemaakt, haar sterker heeft gemaakt. En daarna zei z

e dingen tegen me, zoals: 'Ik heb nog steeds nachtmerries. 'Midden in de nacht voel ik nog...' Dat zei ze dan. En wat mensen zeggen, neem ik altijd met een korreltje zout. Ik denk: ja, het stoorde haar, maar het was onze manier om je te redden. Heeft ze verteld dat ze is geïsoleerd? Wat bedoel je met 'geïsoleerd'? Eenzame opsluiting. Kinderen behandelen als gevangenen, niet als kinderen. Meen je dat? Ze heeft dat nooit verteld. In Utah? Ja. O, shit. Flessen knallen. -Proost, trut. -Proost, nogma

als. -Ik zie er niet uit. -Niet waar. Ze is al op sinds 5.00 uur. Ik ging om 1.30 uur slapen. -Ze ziet er geweldig uit. -Vijf keer wakker, na weer dezelfde nachtmerries. Ik heb dromen over mijn echte leven. Ik word uit mijn huis gehaald door mensen en ergens opgesloten. -Hoi. -Hoi. -Je ziet er prachtig uit. -Dank je. -Wat hebben jullie gedaan? -Gechild. Aan het leven gedacht en waarom ik nachtmerries heb. Weet je toen ik naar die rare school ging? -In Salt Lake City? -Ja. Ja. Zeven jaar geleden

was ik in Europa en ik kwam iemand tegen die op een van die plekken had gezeten. Je hebt hem gesproken. Wat zei hij? Dat jullie daar waren en dat het gestoord was. Het was misbruik. Daar is Paris. We zijn op haar school. Dit is Starry's kamer. Heb jij me daar bezocht? Ik kan het me niet herinneren, maar er is een video. Was ik daar niet bij? Herinner je je 't niet? Nee. We hebben het beiden geblokkeerd. Mam en pap hielden ervan dingen te verbergen. Alles. Ze zijn de koning en koningin van alles

onder het tapijt vegen. Ja. Mijn ouders hebben altijd alles voor ons verborgen, dus ik luisterde aan de telefoon. Zo heb ik mijn informatie gekregen. Ik kan me herinneren dat het een schooldag was, midden in de nacht, en ik hoorde geschreeuw. Ik wist dat er iemand werd meegenomen. Ik wist niet dat het mensen waren om haar mee te nemen. Ik dacht dat ik werd ontvoerd. Ik schreeuwde naar mijn ouders: 'Help me', en niemand kwam. Toen ze me meenamen, zag ik mijn ouders bij de deur staan, huilend. 'He

lp me alsjeblieft. Wat gebeurt er?' En niemand vertelde wat er gebeurde. En 's ochtends, bij het ontbijt, kwam Paris niet aan de ontbijttafel. En mijn ouders glimlachten en zeiden: 'Alles is in orde.' We hebben geen vragen gesteld. Volgens mij zeiden ze dat ze naar kostschool was. Ze wilden ons altijd beschermen en afschermen. Werd je ooit nerveus, dat het jou kon overkomen? Want als ze jou niet uitlegden waarom ze weg was, had je ooit het gevoel... Zij was erg ondeugend. -Wat? -Ja. Heb je met h

aar over dingen gepraat? -Heb je... -Ik heb haar altijd verlinkt. -Dank je, trut. -Ik luisterde aan de telefoon. Heb je ooit sorry gezegd tegen mam en pap? Nee. -Kom op. -Ik ben ook door een hel gegaan. Ik weet het. De laatste school was Provo Canyon School. Dat was de allerergste. Wil je een neppe of een echte? Daar kom je niet uit. Je zit op een stoel de hele dag naar een muur staren, terwijl ze schreeuwen of slaan. Het voelde alsof veel mensen die daar werkten, het fijn vonden om kinderen te

martelen of naakt te zien. Ze schreven allerlei pillen voor. Ik wist niet wat ze me gaven. Ik voelde me moe en gevoelloos. Sommige mensen daar waren zo ver heen. Het licht is aan, maar niemand is thuis. Veel mensen hadden zelfmoordwacht. Ik was zo bang dat dat mij zou overkomen. Uiteindelijk vond ik een manier om de pillen niet in te nemen. Maar iedereen verklikte iedereen en ze vonden een tissue met alle pillen. Toen had ik echt een probleem. Eenzame opsluiting, echt iets uit One Flew Over The

Cuckoo's Nest. Ze lieten mensen hun kleren uittrekken en dan moest je daar 20 uur in. Ik dacht dat ik gek werd. Er was iemand in de andere kamer, schreeuwend in een dwangbuis. Ik had het ijskoud. Ik had honger. Ik was alleen en bang. Mijn ouders waren in New York. Ze wisten het niet. Maar ik was zo boos en zo overstuur dat ik hen haatte. Ik heb daar 11 maanden gezeten en het enige waardoor ik niet doordraaide, was denken aan wat ik wilde doen en wie ik wilde worden als ik vrij was. Ik zou alles

doen binnen mijn bereik om succesvol te worden en te zorgen dat mijn ouders me niet meer in hun macht zouden hebben. Toen ik uit Provo vrijkwam, was het een van de beste momenten van mijn leven. Ik wilde onafhankelijk zijn, naam maken en mijn merk opbouwen. Ik wist dat dat de ultieme vrijheid zou zijn. En toen leerde ik David LaChapelle kennen. David LaChapelle is een van de meest iconische fotografen in de wereld. David zei: 'We maken foto's bij je opa en oma.' Ik vond het best. 'We klimmen ove

r het hek. 'Ik doe wel open.' We waren rond 3.00 uur in deze kamer en hij wilde een sterke foto. Ik poseerde zo en volgens mij wilde hij me provoceren. Er was even een moment waarop hij naar me keek en 'f... you' zei, als grap. En toen deed ik het zo terug. En dat was het shot dat hij gebruikte, dat ene moment. Mam belde hem en werd gek. Dus ik was van streek en bang. Maar diep vanbinnen wist ik dat dit iconisch was. Vanity Fair schreef een enorm artikel. Dat was voor The Simple Life, dus dit wa

s eigenlijk hoe de wereld mij heeft leren kennen. 'Ze doet alles om beroemd te worden en iemand anders te worden. Na Provo was ik erg getraumatiseerd. Ik sprak er niet over met de familie. Ik heb al mijn woede gestopt in het streven naar succes. Het maakte me sterk, maar als ik erover nadenk, beangstigt het me. Het was echt heel zwaar. Ik weet het niet. Misschien dacht ik vanbinnen wel... Wat ik deed op de foto, was een grote 'f... you'. Ik weet niet of mijn nachtmerries ooit zullen verdwijnen.

Maar ik weet wel dat waarschijnlijk honderdduizenden kinderen nu hetzelfde meemaken. En als ik kan helpen hun nachtmerries te stoppen, stoppen die van mij misschien ook wel. Ik heb deze persoon al 20 jaar niet gezien. Ik heb mijn tas. Door mijn tijd op die scholen, waarin ik niets had en alles werd afgepakt, dacht ik toen ik daar weg was: ik wil alles hebben wat ik wil. En dat is te veel. Maar als alles van je wordt afgepakt... Ik waardeer alles en ik wil alles. Ik ben oude schoolvrienden gaan o

pzoeken en ik ontmoet een van de overlevenden van de school. Ik ben zo verlegen. Ben je nerveus omdat je verlegen bent of om hieraan te beginnen? Alles. Het is veel en ik weet niet waar ik tegenaan loop. Toen ik 'n tijd geleden onderzoek deed en alles naar boven kwam, wilde ik iets doen, maar ik dacht ook: dit gaat mijn merk schaden. Dit kan niet als onderdeel van mijn bedrijf en mensen zullen het niet begrijpen. Maar als ik dit niet doe, blijft het gebeuren en blijf ik getraumatiseerd en zal ik

er altijd over nadenken. -Hoi. -Hé, hoe gaat het? -Goed. -Lang geleden. Herken je me nog? Ik zag er toen heel anders uit. -Dank voor het komen. -Geen probleem. Veel overlevenden worden na 15, 20 jaar wakker en het raakt ze -en dan willen ze praten. -Ja. Provo Canyon School is een beest dat al 50 jaar bestaat. Soms dacht een werknemer dat ze hun eigen programma konden openen. Dus PCS misbruikte kinderen en is ook nog verantwoordelijk voor alle zusterbedrijven in de industrie rond probleemtieners

. Er hebben meer beroemdheden op PCS gezeten. Ik noem hun namen niet voor de camera, maar jij bent de eerste die dit aandurft. Het moet stoppen. Ik zou er graag heen gaan en zeggen: 'We nemen nu alle kinderen mee.' -Met een bus. -Of met ze proberen te praten. Maar ik weet niet wat ze... Ze bellen de politie en worden gek. Ik wilde je laten zien dat er steun is van Raina en Elizabeth. Elizabeth ziet er exact hetzelfde uit als op PCS, behalve dan wat ouder. Ja, ik herinner me haar. VAN THERAPIEGRO

EP Ik heb nog nachtmerries en het is 20 jaar geleden. -Ken je Raina Hager nog? -Ja, ik herinner me haar nog. De werknemers waren gewelddadig. OUD-KAMERGENOOT Ik kan zeggen dat ze heel hard hun best hebben gedaan om mij kapot te maken. En ik heb wel barsten gekregen. Ik kende je beste vriendin niet, maar we hebben 'r gevonden. -Jessica. -Jessica. Ze was zo stoer. Ik kreeg een gewelddadige relatie na Provo. Misschien is het zo, BESTE VRIENDIN OP PROVO als je op plekken bent waar ze je gewelddadig

behandelen, dat je gaat denken dat dat de normale manier van omgang is. We hebben een aantal politierapporten kunnen inzamelen. Van 2011 tot 2014 waren er 56 telefoontjes over geweld op Provo Canyon School. En 25 telefoontjes naar de politie met betrekking tot zedendelicten. Ik stuur je ook... Als je dit aan je ouders wilt laten zien... Geweldig. Ik wil... Ik moet het even verwerken... Het is niet makkelijk. We moeten op het punt komen waarop we open kunnen zijn. Heb jij ook nachtmerries? Ik heb

bijna elke nacht nachtmerries over dat ze me meenemen. Sinds ik ben ontvoerd op mijn 16e, word ik van elk geluid wakker. Ik moet alles controleren en ik neem dat nog steeds mee naar mijn werk of als ik ergens ben, om te kijken hoe ik weg kan komen. Hoe zit het hier? Ik voel me precies hetzelfde. Zelfs met liefde en relaties kan ik me nooit helemaal openstellen... ik weet niet eens hoe dat moet. Ja, wat ik zie bij Provo-overlevenden, is dat de grens van harde liefde of misbruik zo vaag is dat ve

len niet zien wanneer er misbruik gaande is in een relatie. Als je op Provo hebt gezeten, weet je niet wat liefde is of hoe een relatie werkt. Ik zie er walgelijk uit. Ik heb veel relaties gehad waarbij mensen mij wilden beheersen en ze werden zo boos dat het fysiek werd. Hoeveel? Eén, twee, drie, vier... Vijf mannen. We kregen een discussie. Ik probeerde zijn huis te verlaten en hij werd heel boos en begon aan me te trekken. Ik herinner me het meeste niet, doordat ik ergere dingen heb meegemaak

t. Ik ben gewurgd en er zijn telefoons en computers naar me gegooid. Ik accepteerde het. Want ik dacht bijna dat het normaal was. Ik dacht: hij houdt zo veel van me dat hij zo gek wordt. Ik wilde zo graag liefde voelen dat ik accepteerde dat er werd geslagen of geschreeuwd of gewurgd. Heel veel dingen. Zelfs die tape. Dat was niet gebeurd zonder Provo. Ik was de weg kwijt en schreeuwde om liefde en daardoor heb ik de slechtst mogelijke persoon gevonden. Nadat ik op die school had gezeten, wilde

ik niet dat iemand het wist en ik wilde me niet schamen. Ik was zo geobsedeerd door het perfecte uiterlijk. Ik wilde dat perfecte plaatje creëren waarvan ik dacht dat het publiek het van mij verwachtte. En nu zie ik zelfs kleine meisjes van tien of negen en ze proberen de perfecte selfie te maken. Ze zetten de filters aan. Ze kunnen zichzelf niet bekijken zonder die filters. Ik kan het me niet eens voorstellen hoe het nu is als 13-jarig meisje. Voel je je verantwoordelijk? Mensen zeggen dat jij

de architect bent. Ik voel me verantwoordelijk. -Hallo? -Hoi. AAN DE TELEFOON -Hoe is het? Met Katherine. -Goed. En met jou? Ik heb je mail ontvangen. Klaar voor morgen? Ja, ik heb er zin in. Ik ben nerveus. Ja, je zult niet de enige zijn. Ja. De foto's die ik je stuurde, zijn van meiden in andere programma's, maar dit lijkt me het beste voor jou om op sociale media aandacht te vragen. Ja, dit is geweldig. Erg goed. Deze campagne gaat de stilte doorbreken. Meiden zeggen: 'Dit is mij overkomen.'

En het geeft anderen kracht, terwijl ze er niet over durfden te praten. Ik heb dit nooit publiekelijk besproken... Dat geloof ik. Het zal mensen zeker shockeren. -Niemand weet het. -Zeker weten, maar het is om de kinderen te helpen. Zeker weten. Ik kan me niet voorstellen dat er nu negenjarigen zitten. Achtjarigen zelfs. -Acht? -Achtjarigen. En die ouders hebben geen idee. OKTOBER 2019 Ik zie ze niet. Ze komen. Ja, we doen dit. Dit is gestoord. -Zo bizar. -Ik heb jaren geprobeerd jullie te vinde

n en zij vond jullie binnen tien minuten. -Ja, we... -Die twee. Wat maakt het uit? Het is pas 20 jaar geleden. Waarom zou iemand mij willen bereiken? -Hoi, meiden. -Hé. Kom binnen. Het is zo lang geleden. -Je bent nog hetzelfde. -Jij ook. -Hoi, lieverd. -Hoi, hoe gaat het? -Ja. -Hé, poes. -Hoe gaat het met iedereen? -Ik ben een beetje verlegen. Ik ook. Die plek heeft me verlegen gemaakt. Mijn brein heeft een enorm deel hiervan geblokkeerd. Een van de dingen die ik me het meest herinner, zijn wij

, pratend over onze dromen. Wat we zouden doen als we vrijkwamen. Dat was een uitvlucht. -Bedankt daarvoor. -Natuurlijk. Je was altijd zo aardig. Jij ook, kamergenoot. Bij The Simple Life moest ik lachen. Ik dacht: dat is niet echt. Dat was onzin, vooral toen ze zei: -'Ik kan niet dweilen.' -'Ik heb nooit schoongemaakt.' Dat is ook zoiets. Na hoe wij werden gedwongen schoon te maken, kun jij echt wel een spons gebruiken. Je weet hoe je 'n bord afwast. Maar je had ook niet zo'n hoge stem voor zov

er ik weet. -Had ik die toen? -Nee, ik herinner me je in de klas. Ik niet. In de klas van Bev hadden we economie. Ik stond die dag versteld van je, want je was vaak stil en je zei een keer: 'Eigenlijk zit het zo', en je hield een uitleg over een economische theorie. Die was erg duidelijk en erg slim en ik dacht: jezus, die meid is een genie. Dit is een voorbeeld van andere meiden die aan deze campagne hebben meegedaan. Zoals: 'Hé, ik ben die en die 'en dit is... 'Ik ben een overlevende van Provo

Canyon School, 'waar mijn rechten me werden ontnomen.' 'Provo Canyon School.' Wat gaan we nu schrijven? -Zet eronder... -Het jaartal? -Ja. -Onze jaren en: 'Gaf me...' -Vertrouwensproblemen. -Angst voor overheersing. PTSS. Het past er niet allemaal op. Mensen zullen zeggen: 'Paris heeft veel problemen.' Maak je geen zorgen. Ik ook. -'Niet mijn schuld.' -Het punt is dat je niet ineens hebt besloten deze problemen te creëren en ermee rond te lopen, begrijp je? Waarom zou jij je moeten schamen? Het

is niet haar schande of die van mij. -Het is hun schande. -Ja. -Wij moeten die dragen. -Amen. Ik ben Katherine McNamara en ik ben een overlevende van Provo Canyon School. Ik kreeg dwangvoeding. Ik werd afgesneden van vrienden, familie. Ik zag hoe meiden fysiek, emotioneel en seksueel werden misbruikt. Ik werd emotioneel misbruikt door personeel. Wat is er? Ik kan 't misschien niet. -Er is geen druk. -Oké. Ik begrijp het. Dank je. Sorry. Ik zag en ondervond fysiek geweld, dwangmiddelen en emotio

neel en mentaal misbruik. Ik werd gedwongen tot medicijnen. Ik leerde dat alles wat me overkwam, mijn schuld was. Ik spreek nu, omdat geen enkel kind straf verdient voor het uiten van gevoelens. Zeker als die straf meer marteling en meer trauma betekent. Ik ben klaar. Dat was geweldig. Ik ben even hier om het te verwerken. Ik ben niet alleen. En het is niet mijn schuld. Soms voel ik zo veel dingen, maar soms ben ik een robot en een personage dat ik speel en nu ik met hen praat, weet ik weer wie

ik daarvoor was. En dat... Ik weet het niet. Het maakt me verdrietig dat ze dat hebben afgepakt. Ik ben gewoon zo in de war. Maar het is... Het is verfrissend en nieuw. Ik ken niet echt iemand naast mijn familieleden en een heel klein groepje mensen dat mij kende voordat dit allemaal gebeurde en voordat ik dit ding werd, dit masker dat ik opzet en zoals ik ben en deze extravagantie en de foto's van mij. Dit alles komt voort uit die plek. Als ik rondkijk in mijn leven, lijkt het wel een tekenfilm

. Ik heb een tekenfilm uit een fantasiewereld gemaakt. Maar ik geef niets om al deze spullen. Ik heb deze schoenen bijna niet gedragen. Ik hou ervan om te chillen in mijn trainingspak, mijn sokken en thuis te zijn en al die andere dingen zijn gewoon deel van het personage. -Hé. -Hé. Je ziet eruit als de bazin. Ik heb het gevoel dat dat de ultieme -'f... you, Provo'-foto is. -Ja. Je bent een krijger. Dat zijn we allemaal, alle overlevenden. We zijn allemaal krijgers. En ik wil dat niemand zich oo

it zoals wij hoeft te voelen. Dit heeft zo veel naar boven gebracht. Niet te geloven. AAN DE TELEFOON Het is bizar. Ik ben zo blij dat we allemaal weer verbonden zijn. Ja, ik ook. Ik denk dat het je waarschijnlijk zal helpen om dingen te verwerken die je nog niet hebt verwerkt. -En ik hoop dat het helpt. -Ik ook. Je hoort vrij te zijn en ik bedoel niet vrij zonder dat mensen je herkennen. Ik bedoel vrij in je hoofd en hart. Ja. Van dingen die in je leven zijn gebeurd. Ooit. Je moet uitleggen wat

het is. Wat laten jullie me zien? Ik ben bang. Nee, het is niet eng. Ik heb weer contact met wat meiden van Provo. Oké. Katie is er een van. En Katie leidt een beweging genaamd 'Break Code Silence'. Het houdt in dat overlevenden van deze scholen zich hierover uitspreken. Mijn oude kamergenoten. En iedereen heeft een bord gemaakt en er staat op wat de school met hen heeft gedaan. En nu spreekt iedereen erover, omdat ze beseffen dat veel van de dingen in hun leven zijn gebeurd vanwege de school.

'Paniekstoornis, nachtmerries, slapeloosheid, vertrouwensproblemen.' VERTROUWENSPROBLEMEN - ANGSTEN VERBAAL, EMOTIONEEL, FYSIEK GEWELD We gaan het posten om iedereen zich hier bewust van te laten worden. 'Verbaal en emotioneel en fysiek geweld'? -Ze schreeuwden de hele tijd... -Oké. ...en wurgden me en sloten me op in een kamer. Ik weet dat dit iets is wat we nog nooit eerder hebben besproken. Ze waren continu krenkend op wat voor manier dan ook. Maar ik kon het jullie niet vertellen. Anders wer

d ik gestraft. Of ze zeiden: 'We gaan je ouders vertellen dat je liegt. 'Ze zullen je toch niet geloven.' Ze hebben dat zo vaak herhaald dat ik bang was om ook maar iets te zeggen. Als ik dit had geweten, waren pap en ik er direct geweest. O, jee. Ik hou van je, mam. Ik ben zo trots op je. Dank je. Weet je? Ja. Ik ben op het beste punt van mijn leven tot nu toe aangekomen. We hadden het echt over ons leven en dingen die ons hebben beïnvloed en om een wijziging aan te brengen. Iets te veranderen.

Ik weet nu dat ik niet alleen ben. Ik heb zo hard gewerkt om mijn merk op te bouwen en het ging allemaal om een perfect, gelukkig leven. En dit verhaal is daar nooit een deel van geweest. Kun je nu van je merk scheiden? Nee. Dat is een dure scheiding. Je kunt je merk niet voor altijd houden. Ook jij wordt ouder. Nee. Ik zal altijd zo blijven. PROVO CANYON SCHOOL WILDE NIET REAGEREN OP DE AANTIJGINGEN IN DE FILM.