Hallo, dit is Radek. Mijn films zijn gemaakt dankzij mijn opdrachtgevers, waarvoor ik zeer dankbaar ben. Een paar dagen geleden keerde ik terug van een 3-daagse reis naar Wales en Engeland. In de video laat ik zien wat ik tijdens deze korte trip heb weten vast te leggen. Ik ging naar Wales om onze kickerswedstrijd te bekijken. Mijn probleem, als ik het zo mag zeggen, is dat ik iets te veel interesses heb. Dergelijke reizen zijn geweldig omdat ik hierdoor verschillende passies kan combineren. Ik
zal de hele reis kort beschrijven. Ik had een vliegtuig die kant op van Poznań naar Bristol. Het beslaat ongeveer 2 hectare en ik betaalde slechts PLN 50 voor het ticket. De prijs is verrassend omdat ik 9 pond betaalde voor een buskaartje van het vliegveld naar het centrum van Bristol, dus het was bijna hetzelfde. Omdat het mijn eerste reis naar Groot-Brittannië was, was ik nieuwsgierig naar veel dingen, vooral wegen, borden en transport. De interessante bus nummer A1, die naar het centrum van B
ristol gaat, is een dubbeldekker - ik ging bovenaan vooraan zitten om op de weg te letten. Vanaf het vliegveld naar het stadscentrum neemt u de reguliere rijksweg A38, die een dwarsdoorsnede heeft van één weg met twee rijstroken. Waarschuwingsborden hebben een witte achtergrond en niet geel zoals in ons geval. De bewegwijzering is geweldig en vergelijkbaar met die in de VS. Als er veel richtingen op het bord moeten worden weergegeven, worden verschillende steden niet vermeld, maar wordt het snel
wegnummer en de richting weergegeven - in dit geval het noorden. Een ander interessant aspect van de markering is de dubbele gele lijn aan de rand: dit betekent een volledig stopverbod. Dankzij dit kunt u het bord B-36 vermijden, waarvan er duizenden in ons land zijn. Velen van jullie zullen waarschijnlijk schrijven dat het gebruik van een horizontale lijn in plaats van een verticaal bord niet zou werken vanwege de sneeuw op de weg - dat denk ik niet. Er zijn letterlijk maar een paar dagen per j
aar dat er sneeuw ligt en op de weg ligt. Na ongeveer een half uur komen we aan in Bristol. In het stadscentrum rijden we door hele smalle straatjes. Hier zien we ook heel weinig verkeersborden, wat geweldig is. Zoals ik al vaak heb gezegd – er is een ziekte op onze wegen die “znakosis” wordt genoemd – zijn er te veel borden in Polen, vooral in de steden. We zien veel fietsers en motorrijders op straat. We komen aan op Bristol Central Station, waar zowel bussen als treinen vertrekken. Wij gaan n
aar Cardiff. Treinen naar de hoofdstad van Wales rijden gemiddeld elk half uur en het ticket kost £ 17. Om het perron te betreden moet je een ticket hebben, anders komen we niet binnen. Wat mij op het station verbaasde, was dat deze lijnen niet geëlektrificeerd waren. Hier wil ik toevoegen dat het schilderij van GWR-treinen (Great Western Railway) geweldig is. Op weg naar Cardiff passeren we een ongeveer 5 km lange tunnel onder de langste rivier van Groot-Brittannië: de Severn. De treinreis duur
t ongeveer 1 uur, na vertrek zoek ik een bus naar mijn accommodatie. Hier is nog een interessant feit: stadsbussen hebben alleen deuren aan de voorkant. De kosten voor een enkele reis bedragen £ 2,20 en een dagkaart £ 4,40. U kunt bij de chauffeur een kaartje kopen, maar u kunt alleen met pin betalen. In de ochtend begon ik de stad te verkennen en de wegen vast te leggen. Van wat ik heb waargenomen, rijden ze vrij langzaam en veilig op de eilanden. Hoofdwegen hebben, als ze de juiste breedte heb
ben, een aparte rijstrook voor bussen, terwijl er ruimte is voor fietsers op de trottoirs. Omdat we in Wales zijn, hebben verkeersborden inscripties in twee talen: Engels en Welsh. Veel oversteekplaatsen voor voetgangers worden verhoogd om de snelheid van auto's te vertragen. Er zijn verschillende soorten oversteekplaatsen voor voetgangers op de eilanden. Wat je hier ziet heet een pelikaan: als een voetganger wil oversteken, moet je op een knop drukken. Zoals u kunt zien, is er op de kruising ni
et een zebra geschilderd zoals bij ons. Er zijn echter ook passages waar zebra's geschilderd zijn. Wat mij echt verbaasde is dat er geen verticaal bord voor de kruispunten staat dat aangeeft dat de bestuurder het kruispunt nadert. Er is echter iets anders: vóór elke kruising verandert de doorlopende horizontale lijn langs de weg in een zigzaglijn. Interessant is dat als een voetganger rood licht heeft maar er geen auto voor je staat, je de oversteek kunt oversteken zonder een kaartje te krijgen.
Ik vond het gele vak erg leuk, dat wil zeggen dat hele kruispunten geel zijn geverfd. Ze informeren de bestuurder dat hij het kruispunt niet mag betreden en blokkeren het kruispunt als er geen kans is om het te verlaten. In Polen bijvoorbeeld: In Szczecin en Giżycko worden blauwe dozen geschilderd omdat in ons land gele lijnen worden gebruikt voor tijdelijke werkzaamheden. Terwijl ik door de straten van Cardiff liep, kwam ik een heel oud verkeersbord tegen. Het komt uit 1835. We kunnen erachter
komen dat het 258 kilometer is naar Londen en 19 kilometer naar Newport en Cowbridge. Een megaweg en historische curiositeit. Ik zal nu wat foto's plaatsen van het stadscentrum. Als het om monumenten gaat, is er over het algemeen niet veel bezienswaardigheden. U moet echter wel het kasteel in het stadscentrum bezoeken, dat zeer indrukwekkend is. Voordat ik snelwegen, kruispunten en borden op snelwegen bespreek, een kort fragment van het stadion en de wedstrijd. Er zijn twee grote locaties in Ca
rdiff. De wedstrijd vond plaats in het kleinere Cardiff City Stadium, ongeveer 2 km verwijderd van het stadscentrum. Het stadion heeft een geweldige akoestiek. In het grotere stadion, het Millennium Stadium, worden onder meer rugbywedstrijden gehouden. Deze keer nam ik een National Express-bus terug naar het vliegveld. Een kaartje kost € 20,- en kun je kopen via de app. Dit is een iets goedkopere optie om naar de luchthaven te komen dan aansluitend vervoer via Bristol. De bussen zijn zeer comfor
tabel. De rit naar de luchthaven duurt ongeveer 1,5 uur. We reden over de snelweg M4, de hoofdweg die Wales met Engeland verbond. De kleur van de borden is dezelfde als in ons land: bewegwijzering op snelwegen is blauw en bewegwijzering op andere wegen is groen. De maximumsnelheid op snelwegen in Groot-Brittannië is 70 mijl of 112 km/u. De snelweg heeft nog steeds 3 rijstroken in elke richting, maar interessant genoeg is er soms geen vluchtstrook, wat nogal verrassend is. De bewegwijzering is go
ed gedaan en duidelijk. De pijlen corresponderen met de rijstroken. Veel verkeersborden hebben ook variabele berichtborden - het gebeurt dus heel anders dan in andere Europese landen. Hier, in Duitsland, Frankrijk, enz., worden op andere locaties variabele informatieborden op totaal verschillende constructies geïnstalleerd. Omdat we in Wales zijn, zijn de verkeersborden, net als in steden, in twee talen. Wat mij echt verbaasde waren de in- en uitrijstroken, die erg kort en daardoor behoorlijk ge
vaarlijk zijn. Ik weet niet waarom, maar sommige zijn slechts 100 - 150 m lang. Kunt u mij vertellen of zulke korte af- en afslagstroken standaard zijn op de eilanden of bijvoorbeeld alleen op oude snelwegen. Af en toe zie je ook flitsers op de snelweg, die altijd goed gemarkeerd zijn. De meeste automobilisten rijden met een vergelijkbare constante snelheid. Een van de langste bruggen op de eilanden verbindt Wales met Engeland. De Prince of Wales Bridge is 5.128 meter lang en tot 2018 moest je b
etalen om hem over te steken, maar nu is reizen er gratis over. Interessant is dat hier markering wordt gebruikt, die in ons land soms wordt gebruikt en die naar mijn mening niet mag worden gebruikt. Welnu, de meest linkse rijstrook (dat wil zeggen, zoals in ons geval de meest rechtse rijstrook) verandert in een rijstrook naar links. Zoals je in de video kunt zien, moeten vrachtwagens dus van rijstrook wisselen als ze rechtdoor willen blijven rijden. Het zou niet zo moeten zijn, maar zoals je ku
nt zien, gebeurt het. Iets anders dat mij volledig verraste, was de verbinding van de snelweg M4 met de M49 via een rotonde. Na het verlaten van de rotonde kunt u ook een onverharde weg naar het noorden nemen. We hebben slechts één zo'n verbinding, het knooppunt Emil, maar zoals we weten zal deze worden herbouwd om volledig botsingsvrij te zijn. Hier is ook een vraag voor u: zijn dergelijke oplossingen standaard op de eilanden of zijn dit geïsoleerde gevallen? Over het algemeen hebben de wegen e
en vlak oppervlak, het rijgedrag is goed, maar het is duidelijk dat hun routes vrij oud zijn - dit is onder meer te zien aan het oppervlak, barrières, markeringen, enz. Nadat we de snelweg hebben verlaten, reed op een gewone rijksweg. Omdat er enige tijd een busbaan was, hebben we iedereen netjes ingehaald. Op een gegeven moment verscheen er een hele hoge brug boven ons - het object maakt een kolossale indruk. Het is de 414 meter lange Clifton Suspension Bridge en ligt 75 meter boven het waterni
veau. De weg en de rivier de Avon lopen onder de brug door. De brug werd in 1864 geopend. Er was die dag geen vliegtuig terug naar Poznań, dus ging ik naar Gdańsk. Tijdens de landing zie je zo'n mooi zicht op de Tri-City grootstedelijke rondweg in aanbouw. Ik wilde met de trein van het vliegveld naar het station, maar toen ik het vliegveld verliet was de trein helaas al vertrokken en heb ik gekozen voor buslijn 210. Dat was geen goede keuze omdat ik 1,5 uur moest reizen vanwege files. Een betere
optie was om een half uur te wachten op de volgende trein, maar helaas luisterde ik naar de aanvraag en liep ik een beetje in de val. Er is een grote verscheidenheid aan verschillende treinen op het station in Gdańsk. Bedankt voor uw aandacht en ik wil ook graag degenen met wie ik naar wedstrijden ga begroeten. Tot ziens bij Euro in Duitsland. Groeten, Radek
Comments